تیشرت نه آستین کوتاه پشت و رو چاپ طرح سگ، یکی از انواع تیشرت های تولیدی یوکامد است که به دلیل تنوع در رنگ، طرح جذاب و همچنین جنس ویسکوز آن که کشسانی بالایی دارد، بسیار پرطرفدار، محبوب و پرفروش است.
تیشرت نه آستین کوتاه اساسا، از جمله تیشرت های پرمصرف است که شاید بتوان دهها رنگ و طرح متنوع از آنها را در کمد لباس های خانم‌ها پیدا کرد. استفاده آسان تیشرت نه آستین کوتاه ، ست کردن راحت آنها با انواع شلوار و دامن و غیره و همچنین شستشوی راحت و عدم نیاز به اتو کشیدن از جمله مزایای تیشرت نه آستین کوتاه هستند.
شاید بسیاری از خانم هایی که رنگ به رنگ تیشرت نه آستین کوتاه می پوشند ، هرگز به این فکر نکرده باشند که اساسا سروکله تیشرتها از کجا و چه زمانی در دنیای پوشاک و مد پیدا شد؟ بدنیست بدانید که تیشرتها در ابتدا توسط سربازان آمریکایی به عنوان لباس زیر یونیفرم نظامی مورد استفاده قرار گرفت.
اما در اصل واژه تیشرت زمانی به ادبیات جهانی اضافه شد که اسکات فیتزجرالد در رمان خود به نام این سوی بهشت” واژه تیشرت را مورد استفاده قرار داد. او احتمالا تحت تاثیر ارتش ایالات متحده این نام را ابداع کرد که از این لباسها نه به عنوان لباس اصلی بلکه به عنوان لباس زیر یونیفرم‌های سنگین آنها استفاده می‌کرد.
در سال 1913، نیروی دریایی ایالات متحده برای اولین‌بار آنها را به‌عنوان لباس زیر معرفی کرد. این لباس یک تیشرت نخی سفید با یقه‌گرد، آستین‌کوتاه و تاپ بود. برای ملوانان و تفنگ‌داران دریایی در گروه‌های ضربت، زیردریایی‌های اولیه و آب‌وهوای گرمسیری رایج شد که ژاکت‌های خود را از یونیفرم خود بیرون بیاورند؛ بنابراین فقط پیراهن‌های خود را می‌پوشیدند.
تیشرت‌های بچه‌گانه هم مانند تیشرت نه آستین کوتاه در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف ساخته می شود. کلمه T-shirt در دهه 1920 بخشی از انگلیسی و در فرهنگ لغت Merriam-Webster ظاهر شد. در دوران رکود بزرگ، تیشرت اغلب لباس پیش فرضی بود که هنگام کار در مزرعه یا هنگام کار در جاهای مختلف پوشیده می‌شد؛ همچنین در مواقعی که تواضع لازم بود، باید نیم‌تنه را می‌پوشاند، اما وزن آن باید سبک‌تر می‌شد. پس از جنگ جهانی دوم، مردان نیروی دریایی آن را به‌عنوان لباس زیر می‌پوشیدند و به‌تدریج کهنه سربازان با شلوارهای یکنواخت با تیشرت به‌عنوان لباس غیررسمی دیده شدند.
این پیراهن‌ها در دهه 1950 پس از پوشیدن بازیگر معروف مارلون براندو در فیلم به نام هوس، محبوبیت بیشتری پیدا کردند و در نهایت به لباس بیرونی مد روز و مستقل تبدیل شدند. بیشتر بچه‌ها آنها را هنگام انجام کارهای خانه و بازی در فضای باز می‌پوشیدند و در نهایت به فکر پوشیدن آنها به‌عنوان لباس غیررسمی همه‌کاره افتادند. پیراهن‌های چاپ شده تا سال 1942، زمانی که پیراهن مدرسه توپخانه نیروی هوایی روی جلد مجله Life ظاهر شد، استفاده محدودی داشت. در دهه 1960، تیشرت‌های چاپ شده برای بیان شخصی، و همچنین برای تبلیغات، اعتراضات و سوغاتی‌ها رایج شد.
ویکی پدیا در این زمینه می نویسد : تیشرت ( t-shirt یا tee shirt ) نوعی لباس است که برای پوشاندن بالاتنه به کار می‌رود. معمولاً تیشرتها یا دکمه ندارند یا کم دارند و یقه گرد یا یقه هفت هستند و بعضی از آنها یقه دارند که به آنها پلوشرت می‌گویند و آستین‌های کوتاه دارند و آستین بلند و از نوع پارچه‌های نازک بوده و برای فصل گرما استفاده می‌شوند. البته برای پاییز هم نوعی تیشرت با آستین بلند و جنس پارچه ضخیم‌تر وجود دارد.
تیشرت ها معمولاً با پارچه‌های پنبه‌ای نیمه‌بافت ساخته می‌شوند که در مقایسه با پیراهن‌هایی که با پارچه بافته می‌شوند، بافت کاملاً انعطاف‌پذیری دارد. برخی از مدل‌های جدید دارای یک جیب هستند. تولید تیشرت نه آستین کوتاه و انواع تیشرت بسیار خودکار است و می‌تواند شامل برش لیزر یا جت آب پارچه باشد. ساخت تیشرت ارزان است و اغلب بخشی از مد به‌حساب می‌آید.
به‌عنوان‌مثال، در ایالات متحده، دو میلیارد تیشرت سال فروخته میشود یا یک فرد متوسط در سوئد سالانه 9 تیشرت خریداری می‌کند. فرایندهای تولید متفاوت است، اما می‌تواند از نظر زیست‌محیطی فشرده باشد، از جمله اثرات زیست‌محیطی مواد آنها، مانند پنبه که آفت‌کش و آب فشرده است.
پس از اینکه محبوبیت این نوع لباس در بین مردم عادی رو به افزایش گذاشت، شرکت نساجی P.H. Hanes Knitting شروع به تولید نسخه این لباس به سبک خود کرد. این لباس به جای اینکه یک تکه باشد، تبدیل به یک لباس دو تکه شد که شبیه لباس‌های ذکر شده بود اما طول آنها کوتاهتر بود. گسترش استفاده از تیشرت ها بین سال‌های 1950 تا 1960 میلادی اتفاق افتاد و ستاره هایی مانند مارلون براندو با پوشیدن تیشرت به افزایش محبوبیت این نوع از لباس کمک شایان توجهی کردند.
احتمالا اولین استفاده تیشرت به عنوان یک وسیله تبلیغاتی در تاریخ (یا حداقل قدیمی ترین تیشرت حاوی شعار تبلیغاتی) در سال 1948 مشاهده شد. در آن زمان نامزد ریاست جمهور، فرماندار توماس ای. دوی شعار Dew-it with Dewey” را روی تیشرت ها در کمپین تبلیغاتی خود استفاده کرد. این تیشرت اکنون در انستیتو اسمیتسونیان نگهداری میشود.
در سال 1960، چاپ روی تیشرت بعد از اختراع پلاستیسول رواج پیدا کرد. این کار در دهه از تاریخ اتفاق افتاد که پوشیدن تیشرت های روشن و طرح های خلاقانه به یک مد محبوب تبدیل شد. تیشرت ها به وسیله ای برای اظهار شخصیت افراد بوسیله چاپ آثار هنری متفاوت، همچنین بیان اظهارنظرها در تظاهرات و نوشتن شعارها و یا برای استفاده های تبلیغاتی تبدیل شد.
در درهه 70 و 80 میلادی، استفاده از تیشرت های شخصی سازی شده شروع به رشد کردند. همراه با افزایش درخواست، متدهای جدیدی اختراع شدند تا پروسه تولید تیشرت ها را آسان تر کند. در این بازه زمانی، پرینت فوری روی تیشرت ها به لطف پیدایش مراکز خرید لباس، امکان پذیر شد. روز به روز کمپانی ها و خواننده ها و موزیسین ها به این نکته پی بردند که تیشرت یک وسیله قوی برای فروش و بازاریابی میباشد. ممکن است که با طراحی های تیشرت مانند صورتک خندان، لوگوی رولینگ استون و دیگر طرح های محبوب آشنا باشید.
از نظر جنس مواد، تی شرت‌ها معمولاً از نخ ساخته می‌شوند. این در حالی است که پیراهن‌ها می‌توانند از جنس‌های مختلفی باشند و نخ تنها یکی از موادی است که در ساخت این لباسها استفاده میشود. از سوی دیگر پیراهن‌ها از نظر رنگ، سبک دوخت، طرح و پارچه ای که برای دوخت آنها استفاده می‌شوند، تنوع بسیار بالای دارند.
این در حالی است که تی شرت‌ها کاملاً بدون الگو و طراحی تولید می‌شوند و تنها از یک سبک خاص پیروی می‌کنند. هرچند که تی شرت‌ها هم از لحاظ طرح و رنگ تنوع بالایی دارند و می‌توانند نیازهای تمامی گروه‌های سنی را برطرف کنند. همان‌طور که گفتیم تی شرت‌ها در گذشته تنها از مواد نخی و پنبه ای ساخته می‌شدند. اما امروزه این کالای پر مصرف، با دوام و همه کاره از مواد مختلفی تهیه میشود، به همین دلیل شما می‌توانید طیف گسترده‌ای از تیشرتها را با قیمت‌های متفاوت پیدا کنید.
به عنوان نمونه تیشرت نه آستین کوتاه یوکامد، از پارچه ویسکوز کشی تولید شده که بسیار سبک و نرم است و به همین دلیل هم می‌تواند به عنوان یک لباس راحتی در خانه، پیاده وری ، ورزش و حتی به صورت روزانه مناسب باشد. امروزه پارچه‌هایی که ترکیبی از سه ماده پنبه، پلی استر و ابریشم مصنوعی هستند، بهترین گزینه برای تهیه تیشرت نه آستین کوتاه محسوب می‌شوند.به عبارتی سبکی ابریشم مصنوعی، نرمی پنبه و دوام پلی استر باعث میشود یک تعادل مناسب از وزن سبک، راحتی و دوام برای تی شرت ایجاد شود.
تی شرت مدرن از زیرپوش‌های استفاده شده در قرن ۱۹ تکامل یافته‌است. ابتدا کت و شلوار یک تکه کت و شلوار به لباس‌های بالا و پایین جداگانه بریده شد و بالا به اندازه کافی بلند بود تا زیر کمربند پایینی قرار گیرد. با و بدون دکمه در اواخر قرن نوزدهم توسط معدنچیان و غرفه‌داران به عنوان پوششی مناسب برای محیط‌های گرم مورد استفاده قرار گرفتند.
قدیمی‌ترین تیشرت به‌عنوان لباس‌های بدون دکمه، به زمانی بین جنگ اسپانیا و آمریکا در سال ۱۸۹۸ و سال ۱۹۰۴ برمی‌گردد، زمانی که شرکت لباس زیر کوپر آگهی مجله‌ای را منتشر کرد و محصول جدیدی را برای مجردان تبلیغ کرد. در عکس مردی انگار خجالت زده چشمانش را از دوربین دور می‌کند. او تمام دکمه‌های زیرپیراهنش کنده شده و لبه‌های آن را به هم چسبانده‌است. شعار بدون سنجاق – بدون دکمه – بدون سوزن – بدون نخ»، هدف این تبلیغ مردان مجرد و بدون مهارت خیاطی بود.
یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های تیشرت نه آستین کوتاه، اتو کشی آسان آن است. با صرف زمان خیلی کم می‌توان آن را اتو کشی کرد و به راحتی استفاده کرد. لباس‌های T شکل ساده از زمان‌های قدیم بخشی از لباس انسان‌ها بوده است. لباس‌های تی‌شرت‌مانندی که در اوایل تاریخ پوشیده شده‌اند، معمولاً تونیک نامیده می‌شوند. تاپ مدرن از لباس زیری که در قرن نوزدهم می‌پوشیدند تکامل‌یافته است.
ابتدا لباس کامل به دو قسمت بالا و پایین جداگانه برش داده شد که بالاتنه به‌اندازه کافی بلند باشد تا زیر کمر قرار بگیرد. دکمه‌ها آنها در اواخر قرن نوزدهم توسط معدنچیان و فروشندگان خیابانی به‌عنوان پوششی برای محیط‌های گرم استفاده می‌شد. قدیمی‌ترین پیراهن معروف به لباس بدون دکمه مربوط به دوره بین جنگ اسپانیا و آمریکا در سال‌های 1898 و 1904 است، زمانی که شرکت لباس زیر کوپر تبلیغاتی را در مجله‌ای منتشر کرد که یک محصول جدید برای مجردان را تبلیغ کند.
همان طور که گفته شد، پولوشرت یا تیشرت یقه دار، نوعی از تیشرت است که در قسمت یقه باهم تفاوت دارند. تیشرت ها از جمله تیشرت
نه آستین کوتاه معمولا دارای یقه گرد هستند درحالی که پولوشرت ها یک یقه برگردان با دو یا سه عدد دکمه دارند و حتی در برخی مواقع، جیب هم دارند. یکی دیگر از تفاوت های تیشرت با پولوشت، جنس آن هاست. معمولا جنس پولوشرت ها از پنبه یا نخ های بافتنی است و گاهی از ابریشم و پشم نیز در طراحی آن ها استفاده می شود. از طرف دیگر طرح و رنگ تیشرت ها بسیار بیشتر از طرح و رنگ پولوشرت ها است و اغلب، پولوشرت ها ساده تر از تیشرت ها هستند.
درباره این سایت